Skip to main content

Wonderland Is Where My Heart Is by Pupe Year 8



This story was written by Tuangrat Trannitad (Pupe) Year 8 as part of English Subject. 

I glanced out the window at the shining luminous moon, dreaming about spreading my wings and flying away into a magical world. I was always dreaming about something supernatural or magical since I was a little boy. The thoughts of fighting a dragon, owning a kingdom or being a wizard had always interested me, but sadly those things only happened in stories, myths and fables.

I was forcing myself to sleep when it was almost midnight. I didn’t want to fall asleep because I knew tomorrow will be the same monotonous day again.  I fantasized about a different life in a magical world. ‘Tap, tap, tap’, some tapping noises on the window awoke me abruptly from my fantasy. At the corner of my eye, at the window pane there appeared a doppelganger of me. He was a pale teenager with silky blonde hair and glistening apple green eyes. I froze, afraid to move or speak, as he climbed in my window and sat at the foot of my bed.

I summoned up the courage to ask in a shakily broken voice “Who are you?” he replied smiling and as if answering in a riddle.  “I am you, and you are me”. I stared dumbfounded at him thinking “How is this even possible?” He slowly stood up and announced, “I think it’s finally our time to escape from this ordinary world”. He offered me his hands “Will you come with me to the world of magical wonders?” I stared at him blankly but before I could say anything he took my hand and whisked me out of my room.



Outside the door, was a forest of pink and purple trees lined perfectly like the pattern of ocean waves on the sides of a narrow and shallow river? When I looked back my bedroom door had disappeared completely and the boy who claimed that he was me turned into fragments of sparkling gold dust that was twirling slowly just above my head, then it formed into a golden message that read “We’ll meet again”.

What’s going on? Is this just a dream? Suddenly, out of nowhere, sweet voices singing sweet melodies flowed from deep in the forest. I followed the voices into the woods, the deeper I went, the louder the singing.  Entranced, like in a dream, I arrived at an old stone castle with walls of crimson red wild flowers and dark green lime vines. At the front of the castle, were three identical dwarf women dressed in pearl white dresses; with long raven black flowing hair and marble sized dark eyes. They were playing violins made out of crystals.  They were dancing and singing merrily to the two seven foot tall giants. The giants were made out of colorful gems and stones. All of a sudden, one of the giants spotted me; he roared in a rage and charged towards me. I tried to run away but then everything blacked out. “Buzz!”  The alarm in my room sounded loudly as I woke up back in my bedroom.               
                     
“So it was all just a dream….” I consoled myself while sitting in History class. I couldn’t concentrate on school work as my mind was somewhere else; it was still at that magical castle last night. Even though I was there for a short period of time, I could feel the euphoria of happiness because that is where I longed to be, the magical place, a supernatural world like Alice in Wonderland’s world. I couldn’t believe that it was dream, everything felt so real….
“Mr. Adams!”  My middle-aged History teacher shouted. “Are you listening?” I nodded half asleep while trying not to make any eye contact. “Are you awake?” “Please go wash your face in the toilet, Adams”

I stood up and walked out of the room. When I closed the class’s door, all external sounds faded away into oblivion, it seemed strange but I didn’t bother to look back. But as I started walking further, it started getting weirder. No matter how loud any class was, when I walked passed it everything went quiet and it felt uncomfortably awkward behind me like someone or something was moving towards me. I slowly turned my head. I gasped. There were large vines crawling along the walls, the brick walls of the school suddenly turned into old stones, the lockers turned into portraits and the metal doors morphed into big wooden doors. My clothes were replaced with red ropes. I ran as fast as I could to the school’s front door but it disappeared.

“Oh you’re awake!” A girl’s voice whispered from behind me. I looked back and found a young girl that resembled a Barbie doll. Her hair was wavy platinum blonde, her skin was light and her eyes were ocean blue. She strolled up to me in her long pink dress, grabbed my hand and led me along the stone hall. As I was walking, I looked around and recognised the place immediately. “I’m back at the castle! The magic castle!” “Or is this just another dream. Maybe I’m still in class right now and just sleeping. But who cares anyway, as long as I’m happy I don’t need to know if this is real”.

 “We’re here!” The Barbie girl announced, while opening the wooden door to reveal a short man wearing long white robes with a long white beard and a pure white wizard hat. He was staring intently at a stone carving on the wall. Even from a distance, I could see that there was something shining brightly underneath it. The wizard spun around and pointed at me “YOU!” He shouted.

Whazzam! The wizard cast a spell at me; trying to attack me. The Barbie girl screamed and covered her eyes. I pulled my hands up and covered my face. Instead of killing me, the magic spell absorbed into my hands.

The wizard and the Barbie girl stood in disbelief. My hands started shining brightly, I pointed my hands towards the wizard and the magic bounced back at him! He ducked and the spell hit the carving causing a sharp crack in it. The wizard turned around and smiled at me. He walked over to me and congratulated me “You’re the chosen one”.

I was confused at first but then I remembered all the fantasy books I’ve read about heroes and the chosen people. They all had to go on an amazing adventure and a mission to succeed. The wizard led me out and walked along side me.

“Julian, I believe that you’re the chosen one that will do brave things”. “You have reflected my spell; no one has ever done that before. I can see your bright future in slaying a dragon, saving a princess or maybe leading a war”. His kind words flattered me... He led me to a room and said I could rest in here and tomorrow he’ll give me my first mission.

 I fell on the bed, nervous with excitement and anticipated about what will happen tomorrow. I forced myself to fall sleep, I couldn’t wait to wake up tomorrow. As I closed my eyes, I felt something heavy on my legs. I pulled down my covers and looked over, and there was the same boy, my doppelganger that I talked to the other night, that boy who claimed that he was me. “Are you happy now?” He softly asked me “I’m more than happy” I answered smiling.  He smiled back at me but the smile faded away immediately “Well brother it’s time to go” He said while standing up with a glint of sadness and failure in his eyes. “I’m sorry that you cannot stay with me and I must return you to the real world”.

Heartbroken I shouted “no, you can’t do that to me, I have to fight for my dreams.” He didn’t listen, he touched the walls and the beautiful red wallpapers slowly faded into the dull brown brick walls of my school. My eyes started to tear; I fell to his feet and hugged his legs. “Please don’t do this to me” I cried “This is my dream and the life I always wondered and longed for, I could own a kingdom, I could fight a dragon, I could be the shining armor and I could be a hero if I stay here, please!”

The boy glanced down at me, “Julian” he said in a soft voice “I am your soul, but \ nothing and no one sticks around forever,” He cried “I’m sorry that I have to take your Wonderland away from you” That was his last words before turning into miniscule fragments of glimmering bright gold dust. The magical bedroom returned into the dull school hall. I was back to my present day life.

To this day, I will never forget the magical world I’ve been to and I will forever wonder how to get back to that world again…

Comments

Popular posts from this blog

วิธีการรับมือกลับการเปลี่ยนแปลงของวัยรุ่น

วัยรุ่น เป็นวัยที่มีการเปลี่ยนแปลงทางร่างกาย จิตใจ สังคม และอารมณ์  เกิดขึ้นก่อนที่จะเป็นผู้ใหญ่ที่มีความมั่นคงทางจิตใจ โดยผ่านกระบวนการพัฒนาการด้านต่างๆรวมไปถึงการมีเอกลักษณ์ของตนเอง ( Identity) การมีอิสระ เป็นตัวของตัวเอง (Independence) การรู้จักและควบคุมอารมณ์ของตนเอง และการมีมโนธรรมที่เคารพกฎเกณฑ์ของสังคม ( Conscience) ตลอดจนสามารถมีความรักความผูกพันกับเพื่อนและเพศตรงข้ามได้อย่างเหมาะสม ( Intimacy) ซึ่งโดยส่วนมากแล้ววัยรุ่นสามารถผ่านกระบวนการนี้ไปได้ด้วยดี แต่อาจมีวัยรุ่นบางส่วนที่อาจเผชิญกับปัญหาการปรับตัวเหล่านี้ที่เห็นได้ชัดเจน ก็คือ ปัญหาด้านอารมณ์ ดังนั้นผู้ปกครองควรทำความเข้าใจถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นต่างๆในช่วงวัยนี้ ทั้งด้านอารมณ์ของวัยรุ่นที่ไม่คงที่ เปลี่ยนแปลงง่ายและรวดเร็ว วู่วาม หงุดหงิดง่าย ซึ่งเป็นผลจากฮอร์โมนเพศ สภาพร่างกายและสังคมที่เปลี่ยนแปลงไป อารมณ์ที่พบบ่อยคือ ความรู้สึกวิตกกังวล กลัวต่อการเปลี่ยนแปลงของร่างกายตนเอง อารมณ์ทางเพศที่สูงขึ้น พฤติกรรมทางเพศ รวมทั้งกลัวความเป็นผู้ใหญ่ กลัวการรับผิดชอบ การยอมรับจากเพื่อน ความขัดแย้งในการมีอิสระและขอบเ

Natachai Boonprasert (Dunk) Turning His Dream to Create Computer Software into Reality

Natachai Boonprasert (Dunk) has made the most out of his learning throughout 9 years at Heathfield International School. This has shaped his perspective to be an inventor of new digital platforms.   He followed his passion in developing a computer application when he got accepted to be a Software Engineering student at King Mongkut's Institute of Technology Ladkrabang. It is always good news to hear that our pupils have taken another step into what they really love to do.   In this interview session, we will get to know about Dunk, his school life and what he looks forward to regarding building potential software projects in the future. ตลอด 9 ปี นายณัฎฐ์ฐชัย บุญประเสริฐ ( ดัง ) เก็บเกี่ยวประสบการณ์เรียนรู้ที่โรงเรียนนานาชาติฮีทฟิลด์ เขาใฝ่ฝันจะเป็นผู้ผลิตดิจิตอลแพลตฟอร์ม ดังได้เริ่มเดินทางตามความฝันโดยเริ่มจากการเข้าศึกษาต่อที่สาขาวิชาวิศวกรรมซอฟต์แวร์ ณ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง โรงเรียนฯ มีความยินดีอย่างยิ่งเมื่อได้เห็นนักเรียนมีโอกาสสานฝั

CIS คือ อะไร ??

   หลายท่านอาจสงสัยว่า CIS คืออะไร และมีความสำคัญอย่างไร ทำไมโรงเรียนนานาชาติหลายแห่งถึงนำเสนอว่าตนได้รับการรับรองจาก CIS แล้ว เพื่อความเข้าใจที่มากขึ้นจะขอสรุปสั้นๆให้เข้าใจ  ดังนี้ CIS  ย่อมาจาก Council of International Schools        คือ สถาบันชั้นนำอันดับหนึ่ง ที่ประเมินคุณภาพและรับรองมาตรฐานทางการศึกษาของโรงเรียนนานาชาติที่ใช้หลักสูตรอังกฤษทั่วโลก สถานบันนี้ได้มุ่งเน้นความเข้มแข็งทางด้านวิชาการ พร้อมทั้งพัฒนาความสัมพันธ์ และ การร่วมมือกันระหว่างคุณครูและผู้ปกครองอย่างดีเยี่ยม  เพราะฉะนั้นโรงเรียนที่จะได้รับการรับรองมาตรฐานจาก CIS ได้นั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องมีความพร้อมในทุกๆด้าน ที่ตรงกับกฏเกณฑ์ที่ CIS กำหนดไว้ เช่น โปรแกรมการเรียนการสอนที่เข้มข้น ครูที่ต้องจบด้านการศึกษาและเป็นชาวอังกฤษทั้งหมด ความพร้อมของสถานที่และอุปกรณ์การสอน ที่ต้องมีคุณภาพเทียบกับโรงเรียนเอกชนชั้นนำในประเทศอังกฤษ  รวมถึงระบบความปลอดภัยที่ได้มาตราฐานสากล    นอกเหนือจากนั้นโรงเรียนที่ได้รับรองมาตรฐานแล้วต้องมุ่งพัฒนาบุคลากรของโรงเรียน อย่างต่อเนื่อง เพื่อก่อให้เกิดสังคมการเรียนรู้ที่ทันต่อกา