Prim Niumpradit

วันนี้เราได้มีโอกาสนั่งคุยกับน้องปริม ศิษย์เก่าของเราที่กลับมาเยี่ยมเพื่อนๆ ในช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อน เรามาฟังกันว่าจากเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องไปเรียนต่อโรงเรียนประจำที่ประเทศอังกฤษตั้งแต่อายุ 14 ปี นั้นเป็นอย่างไรบ้าง

“น้องปริมเรียนที่โรงเรียนนานาชาติฮีทฟิลด์ตั้งแต่ระดับชั้นไหนคะ?”

ตั้งแต่Reception  1 จนถึง Year 9 ค่ะ เป็นนักเรียนเบอร์ 1 ของโรงเรียนเลย

“เพราะเหตุใดถึงไปเรียนที่อังกฤษ”

ตอนนี้ญาติพี่ๆน้องๆก็ไปเรียนอยู่ที่นั่นหมดเลยค่ะ คุณแม่เองก็ไปเรียนที่อังกฤษตั้งแต่ 10 ขวบ เหมือนเป็นธรรมเนียมของครอบครัวเราที่จะส่งลูกหลานไปเรียนรู้ประสบการณ์การใช้ชีวิตที่นั่นค่ะ

" แล้วปัจจุบันเรียนอยู่ที่โรงเรียนอะไร ?"

ตอนนี้เรียนอยู่ที่โรงเรียน Roedean school อยู่ที่เมืองBrighton  ค่ะ

“ได้ข่าวว่านักเรียนไทยที่ไปเรียนที่อังกฤษโดนลดชั้นเรียนด้วยใช่ไหมคะ ”

ใช่ ค่ะ น้องปริมไม่ถูกลดชั้นนะคะ แต่มีบางคนที่โดนลดชั้นนะคะ

“เพราะอะไรคะ”

...เพราะภาษาอังกฤษ และวิชาการ ค่ะ เพราะอย่างน้องปริม เป็น Year 10 แล้ว เรื่องเนื้อหาวิชาที่เรียนนั้นค่อนข้างยากเพราะต้องเตรียมตัวสอบ GCSE ตอน year 11

และอีกเหตุผลคือ เรื่องอายุค่ะ เพราะระบบตัดอายุที่ 31 สิงหาคม ค่ะ  เพื่อนน้องปริม ที่มาจากเมืองไทยที่เกิดหลังจากวันที่เค้ากำหนด ก็ต้องโดนลดชั้น

“ทราบมาว่า คุณแม่ส่งน้องปริมไปเรียนที่อังกฤษแบบไม่ทันตั้งตัว  ตอนที่ทราบว่าต้องไปนั้นน้องปริมรู้สึกยังไงคะ”

ครั้งแรกเลย คือ ตกใจมาก เพราะไม่คิดเลยว่าจะต้องไป ตอนนั้น และคิดว่าจะต้องยากมากๆเพราไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนเลย แต่พอไปถึงแล้ว มันก็ไม่ได้ยากอย่างที่กลัวไปก่อนเลย

“ช่วงแรกที่ย้ายไปเรียนที่อังกฤษ เป็นอย่างไรบ้าง?”

ถ้าเป็นเรื่องชีวิตประจำวันก็ต้องปรับตัวประมาณหนึ่งเพราะอยู่โรงเรียนประจำ แต่เรื่องการเรียนนั้นรู้สึกไม่กดดันอะไรเลยนะคะ  วิชาเลข ก็เรียนต่อกันเลย สบายมาก   วิชาภาษาอังกฤษ ก็ใช้หนังสือเล่มเดียวกัน  ทำให้ไม่เครียดสำหรับเรื่องการเรียนเลย

“แล้วการพบเจอเพื่อนใหม่เป็นอย่างไรบ้างคะ”

เพื่อนใหม่ก็น่ารักเป็นส่วนใหญ่ค่ะ คุณแม่บอกว่าสิ่งสำคัญที่สุดคือเราต้องสร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเอง คุณแม่สอนปริมตั้งแต่เด็กๆตลอดว่า เราไม่สามารถบังคับให้ทุกคนทำดี พูดดี คิดดีกับเราได้ เพียงแต่ถ้าเราไม่ชอบแบบไหน ก็อย่าไปทำแบบนั้นกับคนอื่นค่ะ

“ในฐานะที่เป็นลูกสาวของผู้บริหารโรงเรียน น้องปริมมีความกดดันอะไรไหมระหว่างที่อยู่ที่ฮีทฟิลด์”

ก็มีบ้างค่ะ สงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมคุณแม่ถึงให้เรียนที่โรงเรียนคุณแม่ จนตอนนี้ก็ยังสงสัยอยู่ค่ะ แต่เพราะเป็นลูกสาวของผู้บริหาร คุณแม่จะสอนปริมและน้องๆเสมอว่าจะต้องทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีเพราะเวลาเราทำผิด ความผิดของเราจะร้ายแรงกว่าคนอื่น 100 เท่า 1,000 เท่า เวลาอยู่โรงเรียนปริมก็เป็นนักเรียนคนหนึ่ง ไม่มีสิทธิพิเศษอะไรเพราะคุณครูจะดูแลนักเรียนทุกคนอย่างเท่าเทียมกันหมดค่ะ

“วิธีการเรียนการสอนของที่ Roedean School กับ Heathfield International School ต่างกันอย่างไรบ้าง?” แล้วตอนที่ย้ายไปช่วงแรกๆนั้นสามารถเรียนได้ต่อเนื่องกับที่เมืองไทยไหม

ด้านระบบการเรียนการสอนและเนื้อหาไม่ต่างกันค่ะ จะต่างกันที่วิธีการสอนของครูแต่ละคน เช่น บางท่านเน้น Lecture บางท่านเน้นการเรียนผ่านกิจกรรมในห้องเรียน

“กิจกรรมยามว่างที่เข้าร่วมกับเพื่อนๆมีอะไรบ้าง?”

เล่นกีฬาทุกวันค่ะ ที่นู่นจะพยายามให้นักเรียนทำกิจกรรม จะได้ไม่ว่างคิดถึงบ้าน อย่างของปริมนอกจากเล่นกีฬา ปริมก็จะไปเข้าคลับกับเพื่อนตอนหลังเลิกเรียน แล้วก็ กลับที่พัก ทำการบ้านแล้ว เข้านอน ตอน สี่ทุ่ม

“ในอนาคตอยากเรียนต่อด้านไหนในระดับมหาวิทยาลัย?”

ตอนนี้ที่คิดไว้คือ หมอค่ะ

“ถ้าเพื่อนที่เมืองไทยต้องการไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษน้องปริมจะแนะนำเพื่อนอย่างไรบ้าง?”

เปิดตา เปิดใจให้กว้างค่ะ การเรียนการสอนที่อังกฤษไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด เนื้อหาที่เรียนก็ไม่แตกต่างจากที่เราเรียนมา อาจต้องปรับตัวบ้างเรื่องการใช้ชีวิตที่ต้องดูแลรับผิดชอบตัวเองแต่ถ้าเตรียมใจพร้อมเรียนรู้ ก็สนุกกับประสบการณ์ใหม่ๆทุกวันค่ะ